روش های کود دهی
- پخش سطحی
- چالکود
چالکود
1-نحوه ی کود دهی به روش پخش سطحی به این صورت است که در ناحیه ی آبچکان درخت بصورت نواری دور تا دور درخت پا بیل شود و خاک آن برگرداننده شود سپس کوددهی صورت می گیرد. مخلوط کود های نام برده شده در بالا را (در نیمه دوم اسفند ماه نیمی از کود سولفات آمونیوم توصیه شده را استفاده می کنیم و نیمه ی دیگر در اردیبهشت ماه به درخت داده می شود ) در ناحیه ی آبچکان درخت روی سطح خاک پخش کرده سپس با خاک کاملاً مخلوط می گردد.چرا که در صورت بارندگی شسته شده و یا با بخار شدن از دسترس گیاه خارج می شود.علت اینکه در ناحیه آبچکان کوددهی صورت می گیرد این است که تمام ریشه هایی که فعال هستند و وظیفه ی جذب مواد غذایی را به عهده دارند در این قسمت قرار دارند.
پخش سطحی
2-روش دیگر کود دهی روش جایگذاری و یا همان روش کود دهی چالکود است که نسبت به پخش سطحی مزایای بیشتری دارد.بسته به اندازه درخت تعدادی چاله دور درخت حفر می کنیم که ابعاد آن 40*50 سانتی متر بوده و توسط کودهای شیمیایی و دامی (4 تا 5 کیلوگرم ) پر می شود.تعداد چاله ها 2 تا 5 عدد است. کود دامی بایستی کاملاً پوسیده باشد و زمان مناسب جهت کوددهی اواخر زمستان است. میزان توصیه شده ی کود دامی 20 تا 30 تن در هکتار بوده که بهتر است هر3 سال یکبار تکرار شود.
روش کود دهی پخش سطحی روش خوبی است و هزینه کمی دارد ولی دارای معایبی است که شامل :
1- احتمال دارد بعضی عناصر مثل فسفر – روی – منگنز در خاک تثبیت شده و گیاه نتواند ار آن استفاده کند و مشکلات جذب پیش بیاید به همین دلیل اگر این کودها به روش چالکود مصرف شوند خیلی نسبت به پخش سطحی خیلی بهتر است.
2- پخش روان آب یا هرزآبهایی است که توسط بارندگی های شدید ایجاد می شود ، کودی که داده می شود توسط روان آب از دسترس گیاه خارج شده و مورد استفاده گیاه قرار نمی گیرد و وارد آبهای زیرزمینی شده و باعث تخریب محیط زیست می شود.
3- در جاهایی که فاصله ی درختان خیلی زیاد است آفتاب خوری زیاد بوده و رشد علف هرز نیز صورت می گیرد وکود داده شده صرف تغذیه علف هرز شده و به شدت می تواند با درخت در جذب مواد غذایی رقابت داشته باشد.
بر این اساس می توان نتیجه گرفت که روش کود دهی چالکود از روش پخش سطحی بسیار مناسب تر است.
